Het is altijd Lente...

Hello my dutch datlings,
Deze week heb ik op de stage vooral heel veel tijd doorgebracht met de porseleinen vaas om te zorgen dat de reconstructie er zo goed mogelijk uit komt te zien. Dat vergt een behoorlijk aantal uren werk, maar het eind is in zicht. Volgens Florence kan ik komende week beginnen met het retoucheren. Dat lijkt me op dit moment een goede afwisseling, maar uiteindelijk misschien een moeilijkere taak dan de reconstructie. Maar ik ga niet wanhopen en er gewoon mee beginnen.
Deze week ook bezoek gehad van Kate en het was leuk om wat nieuws te horen over de opleiding en over de andere studenten die nu ook allemaal stages lopen. Ze heeft ook wat lekkers meegebracht om sinterklaas niet helemaal te missen in het buitenland. Ze heeft een 'blauwe' piet mee gebracht. Waar gaat het heen met de wereld.

Het was ook een drukke week met korfbal. Op dinsdag avond was de standaard training, maar dan met een twist. Het was 'club night' en dat houdt in dat iedereen van de vereniging mee kan trainen. Het leuke was dat er meer junioren spelers mee deden, maar de vertegenwoordiging van de hoogste drie teams was matig. Bij de dames was er 1 van elk team aanwezig. Ik heb me niet minder vermaakt en het was eigenlijk nog best wel een zware training, er werd veel gerend.
Op donderdag avond had ik een inhaal wedstrijd tegen de junioren van de eigen vereniging. Het koste wat moeite om de goede zaal te vinden. Zelfs als het relatief om de hoek zit, ben je nog een uur met het openbaar vervoer bezig om er te komen. Wat ben ik toch blij dat ik kan fietsen in Nederland. Maar goed, terug naar de wedstrijd. We hebben dik gewonnen met 19-5, zo veel doelpunten kreeg ik met mijn team in Nederland niet voor elkaar. Behalve misschien als stand voor de tegenstanders. Ik had er zelfs 3 op mijn naam staan, ook al was ik er opnieuw 1 vergeten. Dat blijft een probleem bij mij, al mijn doelpunten in een wedstrijd onthouden. Ik blijf er altijd één vergeten.
Het was een leuke wedstrijd om te spelen en ik heb veel gelachen. De keerzijde van de wedstrijd tegen een team van je eigen vereniging spelen is dat als jij met zulke cijfers wint, zij dik verliezen. Ik vond het voor de junioren helemaal zielig, omdat ze nog jong en onervaren zijn. Ze zagen alleen maar alle dingen die fout gingen en niet de kleine overwinningen die ze wel hadden. Maar ja, dat komt als het goed is vanzelf wel.
Voor de reis naar huis had ik niet helemaal goed uitgezocht hoe ik moest reizen met het openbaar vervoer. Maar gelukkig hielp een teamgenoot me uit de brand. Zij was met de auto en wilde me wel richting mijn huis brengen. Ik hoefde nu nog maar 5 min te lopen. Je kan je voorstellen dat ik best blij daarmee was.

De hele week heb ik een leuk vooruitzicht gehad. Michel is weer voor een weekend in London. Joepie!!! Het was prachtig weer, 15 graden en zonnig. Het leek wel lente; op de vallende blaadjes en het vroege donker worden na dan. Wat kon er mis gaan. Nou een paar schoenen die nog niet goed zijn ingelopen, helpen niet. Er was een behoorlijk grote blaar ontstaan op Michels hiel tijdens het vele lopen om zaterdag. Daarom hebben we op zondag maar lekker weinig tot niets gedaan.
Op zaterdag hebben we daarentegen genoeg gedaan. We zijn naar de Londense dierentuin gegaan en hebben door het centrum gelopen. En in de avond hebben we genoten van een dansvoorstelling. Het was stijldansen met een musical eromheen gegoten. Het was grappig, leuk en mooi om te zien. De sterren van de show zijn twee professionele dansers van de Engelse Strictly Come Dancing en wereld kampioenen van de Argentijnse Tango. Je raad al wat de 'grande finale' was: een Argentijnse Tango. WOW!!!! is alles wat ik daarover kan zeggen. WOW!!! (daarom maar twee keer).

Ook voor komende week staat er veel op het programma. Drie keer uit eten, een bezoek aan de nieuwe ateliers van het British Museum, een wedstrijd en nog veel meer.

Cheers
Michel en Ingeborg