Op naar huis... die ene in Uitgeest.

Hello darlings.
Mijn laatste verslag uit Londen. Het is weer een drukke week geweest. Op mijn stage heb ik een aantal dingen kunnen en moeten afronden en ik heb in de avond ook niet stil gezeten.
Ik heb hard gewerkt om alle objecten waar ik mee bezig was af te kunnen ronden. Het is niet helemaal gelukt, maar de porseleinen vaas is toch echt eindelijk klaar. Ik moest ook wel, want de klant kwam hem ophalen. Ik ben redelijk tevreden over het eind resultaat, maar ik had graag nog iets meer tijd gehad om de puntjes op de i te kunnen zetten. Maar ach, de klant is tevreden, dus ik ga niet klagen. Zie de foto's voor het eind resultaat.
Als afsluiting zijn Florence en ik op vrijdag wezen lunchen in een restaurant. Tijdens de lunch bespraken we Florence evaluatie over mijn werk. Echt een geschikte plek om dit te doen.... In de middag was er een kleine borrel gepland door mijn begeleider. Ook vanwege Kerst, maar uiteindelijk waren we maar met zijn drieën, Florence, Raphaellae (een oude stagiaire die zo nu en dan Florence helpt met werk) en ik. Gezellig!!! Na een uurtje had ik het wel gezien en ben ik naar huis gegaan.
Feestje mijn stage in Londen zit erop. JOEHOE!!!!!!

In de avonden had ik een hele diversiteit aan afspraken. Op maandag een skype date met Michel om de laatste dagen nog een beetje door te komen. Op dinsdag ben ik uit eten geweest met de vier meiden van de korfbal vereniging als afscheid. Op woensdag heb ik wat gedronken met Raphaellae. Op donderdag heb ik weer geholpen bij een training, het blijft leuk om het enthousiasme van die mensen te zien. En de gretigheid waarmee ze tips en tricks in zich opnemen. HEERLIJK. Op vrijdag heb ik het rustig aangedaan. Vader en moeder Paxton hadden een feestje en daarom was ik alleen met de kinderen thuis. Na samen te hebben genoten van de kookkunsten van Izzy, de dochter, hebben we Mario Cart gespeeld met zijn drieën.
Het was dus een leuke en drukke week in de avonden. Maar ik had het niet anders gewild.

Op zaterdag was het dan zo ver, Terug naar huis. Joepie!! Het is jammer dat ik afscheid moest nemen van mijn UK familie, het zijn zulke aardige mensen en ze hebben me echt een thuis gegeven in Londen. In de ochtend kreeg ik nog een Engels ontbijtje voorgeschoteld met een Franse twist. een croissant. Natuurlijk ontzettend lekker en genoeg om de halve dag op door te komen. Vlak voor vertrek hebben ze me nog een aandenken gegeven, een kussen met de Engelse vlag en een leuke stoffen tas uit Londen.
Steve was zo aardig om me af te zetten bij een treinstation, vanwaar ik redelijk eenvoudig naar het vliegveld zou komen. Het koste wat moeite om op dat station alles te regelen, maar ik had gelukkig tijd zat. De moeite kwam ook vooral voort uit de grote koffer die ik constant achter me aan moest zeulen.
Op het vliegveld ging ook alles voorspoedig, behalve dat 2 uur van te voren al bekend was dat mijn vlucht een half uur vertraagd zou zijn. Op zich geen probleem, maar als je eenmaal aan de terugreis begonnen bent, wil je gewoon naar huis. En is alle vertraging vervelend. De half uur vertraging werd uiteindelijk 1 uur vertraging. Dat is best veel voor een . vlucht van 1 uur. Easy Jet is geloof ik niet zo goed in het op tijd vliegen. De helft van alle vluchten zijn toch een kwartier tot een uur vertraagd, hmmmmm.
Onderweg was er best wat turbulentie. Het blijft toch leuk om dat gevoel in je buik te krijgen, die kriebels, net een soort achtbaan. Het maakt het lezen van een boek alleen enigszins tot een uitdaging.
Bij aankomst op Schiphol stond mij een kleine verassing te wachten. Voordat ik mijn koffer had opgehaald, had ik mijn vader al gezien door de ramen bij de aankomst hal. Hij keek natuurlijk de andere kant op. hihihi. Ik wist dus dat mijn ouders er zouden staan, naast Michel. Maar de verrassing was nog groter. Er stond een heel ontvangst comité. Michel had een aantal mensen opgetrommeld om aanwezig te zijn, bij mijn terugkomst. Ik vond dat zo lief van iedereen, Dank jullie wel. Na wat tranen te hebben gelaten (ik kon het niet laten na zo'n lief gebaar) hebben we nog wat gedronken en een oliebol gegeten, die mijn moeder had meegenomen. Waarschijnlijk ter compensatie van het gezonde eten in Londen... Daarna zijn we allemaal onze eigen kant op gegaan.
Dit was echter niet geheel het einde van de verrassing. 'S avonds kwamen Jolanda en Wouter nog mee eten, omdat ze niet aanwezig konden zijn op Schiphol. En later op de avond nog een Kerstbal van stijldansen.
Dit was echt een geweldige dag die niet beter had gekund, op de vertraging misschien na dan. HIHIHI.

Zoals gezegd is dit mijn laatst verslag over mijn stage in Londen. Maar lieve mensen niet getreurd. Na thuis te hebben genoten van familie en vrienden tijdens de kerstdagen en oud en nieuw ga ik mijn volgende avontuur tegemoet. En wel in Berlijn. Daar zal ik opnieuw drie maanden doorbrengen voor een stage en natuurlijk zal ik jullie allemaal op de hoogte houden van mijn belevenissen. Voor nu Goodbye. En wees vooral geen vreemde en laat wat van jullie kant horen.

Cheers Ingeborg