Omgekeerde wereld.
Door: Ingeborg Wessels
Blijf op de hoogte en volg Ingeborg
01 Maart 2015 | Duitsland, Berlin Schöneberg
Hallo,
Alweer een week voorbij. De afgelopen week was anders dan alle voorgaande weken tot nu toe. Waar ik normaal doordeweeks niet zo veel uitspook en vooral in het weekend Berlijn verken. Had ik nu doordeweeks elke avond een afspraak staan en heb ik in het weekend zo goed als niets gedaan. Nou ja niets, ik moest een aantal verslagen inleveren op zondag en daar heb ik dus vooral op zaterdag heel hard aangewerkt. Op zondag heb ik toen de laatste zaken afgerond en de verslagen opgestuurd, wat een heerlijk gevoel toch altijd weer. De rest van de zondag heb ik ook niet veel meer gedaan behalve wat gehaakt, wat gelezen, een kleine wandeling gemaakt en dit verslag typen.
Voor de geïnteresseerde: ik ben bezig om een muts te haken in twee kleuren. Hij wordt echt heel leuk. Maar ik denk dat ik hem pas volgend jaar op kan doen. En dat niet alleen omdat het niet zo op schiet, de lente lijkt al te zijn aangebroken. En een muts op met 10 graden buiten, lijkt mij een beetje overdreven.
Doordeweeks had ik dus elke avond een afspraak. Dat was wel weer even wennen, na wekenlang 's avonds bijna niets te hebben uitgespookt. Natuurlijk niet de weekenden meegerekend dat ik bezoek had....
Op maandag waren mijn ouders nog in Berlijn en heb ik dus met hun nog bij een gezellig Bayers restaurant gegeten. Alles was er Bayers, behalve de locatie. Het eten was degelijk, lekker en snel. De bediening was vrolijk en in voor een grap en er werd een biervat aangeslagen. Dat hebben we alleen niet kunnen zien vanaf onze tafel. Jammer genoeg.
Op dinsdag heb ik gebowld met mensen van de stage. We hebben twee uur lang gebowld. Van te voren dacht ik dat het te lang zou zijn, maar het was voorbij voordat ik het door had. Ik heb niet gewonnen, maar ik stond wel twee keer tweede. We hebben veel gelachen om elkaar. Het grappigste moment was toen ik een keer probeerde met mijn linkerhand te gooien (ik ben RECHTShandig). SPARE!!! en dat was alleen maar omdat dit de tweede bal van de beurt was. Oh, en ik kan niet bowlen zonder één keer op mijn muil te gaan. Wat dus ook weer gebeurd is, die banen zijn glad....
Op woensdag heb ik gekletterd met twee meiden van het korfbalteam. In het verleden heb ik wel eens een hoge muur beklommen met van die rare grepen en een zekeringslijn. Dit was toch net ff anders. De muur was er, net als de grepen. Maar er was geen zekeringslijn en de muur was maar 4 meter hoog. Er lagen natuurlijk ook dikke matten op de grond, het zijn niet helemaal idioten die Duitsers. Het was heel, heel, heel zwaar. Maar het geeft ook een heel goed gevoel als je dan een keer boven komt, ook al is het maar 4 meter hoog.
Ik ben er mee doorgegaan tot ik mezelf echt niet meer aan me armen kon optillen en alleen nog maar aan mijn handen kon hangen. Die ook zeer deden. Ik zal maar niet beginnen over het genot van de schoenen (altijd een maat te klein, dat hoort blijkbaar) die je er bij gebruikt, want anders gaat het nog op klagen lijken. Het was heel gezellig en zoals gezegd een overwinning als je een keer de top bereikt. En de dagen erna heb ik gemerkt dat ik geklommen had, ik kon niet eens een deur opentrekken zonder mijn hele gewicht te gebruiken. HIHIHI.
Op donderdag had ik een afspraak van een hele andere strekking. Er werd een film getoond in het Duits Historisch Museum over de restauratie van onder andere kleitabletten in de jaren '30 van de vorige eeuw. (Het blijft raar klinken om het zo te omschrijven, maar we zitten nu toch echt in een andere eeuw.) Aangezien een groot deel van de collectie bestaat uit kleitabletten en het niet altijd duidelijk is hoe ze gerestaureerd zijn, zou dit heel interessant geweest zijn om te zien. Sonja, mijn stagebegeleider, had daarom gevraagd of ik mee wilde. Er was alleen zoveel interesse uit de museum wereld voor deze film dat hij uitverkocht was toen we aankwamen. Jammer, jammer, jammer. We zijn toen nog maar ergens nog wat wezen drinken.
Op vrijdag was er weer korfbal. Door de spierpijn had ik er niet zoveel zin in, maar ik kan al zo weinig naar de trainingen dus ik wilde niet weer afzeggen. Het blijft een onhandige moment, vrijdagavond. Deze week zou mijn huisgenoot, Samson, ook mee gaan om een idee te krijgen van wat korfbal nou is. Tja, dan kan je natuurlijk helemaal niet afzeggen... De trainer was er zelf niet, hij had belangrijke afspraken met zijn schoonfamilie of zoiets. Toen hebben we zelf maar een training in elkaar geflanst. Dat was wel leuk, even wat andere oefeningen erin gooien dan wat de trainer elke keer wil. Samson zei dat hij het heel leuk vond, maar zijn gezicht zei soms wat anders. Blijkbaar glimlacht niet iedereen als hij iets leuk vindt... Na de training weer wat gedronken met enkele andere spelers. Het blijft gezellig.
Nou ja, aangezien ik dit keer op zaterdag en zondag niet veel boeiends heb beleefd, is dit het weer voor het verslag van mijn avonturen in Berlijn.
Tschüss
Ingeborg
Alweer een week voorbij. De afgelopen week was anders dan alle voorgaande weken tot nu toe. Waar ik normaal doordeweeks niet zo veel uitspook en vooral in het weekend Berlijn verken. Had ik nu doordeweeks elke avond een afspraak staan en heb ik in het weekend zo goed als niets gedaan. Nou ja niets, ik moest een aantal verslagen inleveren op zondag en daar heb ik dus vooral op zaterdag heel hard aangewerkt. Op zondag heb ik toen de laatste zaken afgerond en de verslagen opgestuurd, wat een heerlijk gevoel toch altijd weer. De rest van de zondag heb ik ook niet veel meer gedaan behalve wat gehaakt, wat gelezen, een kleine wandeling gemaakt en dit verslag typen.
Voor de geïnteresseerde: ik ben bezig om een muts te haken in twee kleuren. Hij wordt echt heel leuk. Maar ik denk dat ik hem pas volgend jaar op kan doen. En dat niet alleen omdat het niet zo op schiet, de lente lijkt al te zijn aangebroken. En een muts op met 10 graden buiten, lijkt mij een beetje overdreven.
Doordeweeks had ik dus elke avond een afspraak. Dat was wel weer even wennen, na wekenlang 's avonds bijna niets te hebben uitgespookt. Natuurlijk niet de weekenden meegerekend dat ik bezoek had....
Op maandag waren mijn ouders nog in Berlijn en heb ik dus met hun nog bij een gezellig Bayers restaurant gegeten. Alles was er Bayers, behalve de locatie. Het eten was degelijk, lekker en snel. De bediening was vrolijk en in voor een grap en er werd een biervat aangeslagen. Dat hebben we alleen niet kunnen zien vanaf onze tafel. Jammer genoeg.
Op dinsdag heb ik gebowld met mensen van de stage. We hebben twee uur lang gebowld. Van te voren dacht ik dat het te lang zou zijn, maar het was voorbij voordat ik het door had. Ik heb niet gewonnen, maar ik stond wel twee keer tweede. We hebben veel gelachen om elkaar. Het grappigste moment was toen ik een keer probeerde met mijn linkerhand te gooien (ik ben RECHTShandig). SPARE!!! en dat was alleen maar omdat dit de tweede bal van de beurt was. Oh, en ik kan niet bowlen zonder één keer op mijn muil te gaan. Wat dus ook weer gebeurd is, die banen zijn glad....
Op woensdag heb ik gekletterd met twee meiden van het korfbalteam. In het verleden heb ik wel eens een hoge muur beklommen met van die rare grepen en een zekeringslijn. Dit was toch net ff anders. De muur was er, net als de grepen. Maar er was geen zekeringslijn en de muur was maar 4 meter hoog. Er lagen natuurlijk ook dikke matten op de grond, het zijn niet helemaal idioten die Duitsers. Het was heel, heel, heel zwaar. Maar het geeft ook een heel goed gevoel als je dan een keer boven komt, ook al is het maar 4 meter hoog.
Ik ben er mee doorgegaan tot ik mezelf echt niet meer aan me armen kon optillen en alleen nog maar aan mijn handen kon hangen. Die ook zeer deden. Ik zal maar niet beginnen over het genot van de schoenen (altijd een maat te klein, dat hoort blijkbaar) die je er bij gebruikt, want anders gaat het nog op klagen lijken. Het was heel gezellig en zoals gezegd een overwinning als je een keer de top bereikt. En de dagen erna heb ik gemerkt dat ik geklommen had, ik kon niet eens een deur opentrekken zonder mijn hele gewicht te gebruiken. HIHIHI.
Op donderdag had ik een afspraak van een hele andere strekking. Er werd een film getoond in het Duits Historisch Museum over de restauratie van onder andere kleitabletten in de jaren '30 van de vorige eeuw. (Het blijft raar klinken om het zo te omschrijven, maar we zitten nu toch echt in een andere eeuw.) Aangezien een groot deel van de collectie bestaat uit kleitabletten en het niet altijd duidelijk is hoe ze gerestaureerd zijn, zou dit heel interessant geweest zijn om te zien. Sonja, mijn stagebegeleider, had daarom gevraagd of ik mee wilde. Er was alleen zoveel interesse uit de museum wereld voor deze film dat hij uitverkocht was toen we aankwamen. Jammer, jammer, jammer. We zijn toen nog maar ergens nog wat wezen drinken.
Op vrijdag was er weer korfbal. Door de spierpijn had ik er niet zoveel zin in, maar ik kan al zo weinig naar de trainingen dus ik wilde niet weer afzeggen. Het blijft een onhandige moment, vrijdagavond. Deze week zou mijn huisgenoot, Samson, ook mee gaan om een idee te krijgen van wat korfbal nou is. Tja, dan kan je natuurlijk helemaal niet afzeggen... De trainer was er zelf niet, hij had belangrijke afspraken met zijn schoonfamilie of zoiets. Toen hebben we zelf maar een training in elkaar geflanst. Dat was wel leuk, even wat andere oefeningen erin gooien dan wat de trainer elke keer wil. Samson zei dat hij het heel leuk vond, maar zijn gezicht zei soms wat anders. Blijkbaar glimlacht niet iedereen als hij iets leuk vindt... Na de training weer wat gedronken met enkele andere spelers. Het blijft gezellig.
Nou ja, aangezien ik dit keer op zaterdag en zondag niet veel boeiends heb beleefd, is dit het weer voor het verslag van mijn avonturen in Berlijn.
Tschüss
Ingeborg
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
