Bezoek of geen Bezoek...

Hallo allemaal,
En weer een week voor bij. Deze week leek eigenlijk al veel op de vorige, met een verschil dat ik voor twee dagen een gast had, me broertje Maurits. Nou ja, broertje... Hij is groter, sterker en sneller.

Op mijn stage heb ik vooral verder gewerkt aan mijn object. Er zit duidelijk schot in het werk, maar door de grote duurt het gewoon allemaal lang. Maar ik moet zeggen dat ik met volle teugen geniet. Het is gewoon een fijn gevoel om te weten wat je kan doen op een werkdag. Niet dat de dag helemaal vast ligt bij voorbaat, maar meer dat als er even geen vergadering of ander project is dat je verder kan gaan met een bekende behandeling.
Naast het object heb ik ook andere dingen gedaan. En dan heb ik het niet over pauze houden... Zo moesten we deze week een object uit het depot bestuderen om te kijken wat het zou kosten om het volledig te restaureren. Het was in een vergelijkbare staat als mijn eigen object, misschien zelfs nog wel erger. Vol oude noodreparaties van vlak na de oorlog. Het was interessant om mee te maken hoe de kosten dan worden vastgesteld.
Ook moesten we naar een buiten depot om een object te onderzoeken dat aan een ander museum was uitgeleend en nu terug was gekomen. Het bezoeken van het buitendepot was al indrukwekkend, een groot pakhuis vol met objecten. Het was ook heel spannend om het object te bestuderen, was er nieuwe schade ontstaan of was dat er voorheen ook al? En als het nieuwe schade is, wanneer is het dan ontstaan bij transport of bij het andere museum? Het is echt leuk om al deze aspecten van het museum werk mee te maken.

Zoals gezegd kreeg ik deze week bezoek van mijn broer(tje, hihihi). Hij zou dit weekend meedoen aan een gamejam in Berlijn. Wat zoveel inhoudt als in 48 uur een spel maken met groepje mensen. Op donderdag avond was hij aangekomen en heeft hij bij mij geslapen. Het was wel gezellig om 's avonds niet helemaal alleen te zijn, ook al hebben we allebei (t)huiswerk gemaakt. Op vrijdag moest ik gewoon weer werken en begon zijn gamejam. Dus toen hebben we elkaar niet heel veel meer gesproken. Op zondag avond was het spelmaken afgelopen en is hij weer naar mij toe gekomen. Het was eigenlijk de bedoeling dat ik naar de presentaties van de spellen zou komen, maar als je je de dag van te voren aanmeld voor kaartjes. Dan loop je de kans dat de kaartjes uitverkocht zijn. Ik vond dit echt jammer, ik wilde wel die sfeer proeven op zo'n gamejam. Hij is toen maar wat eerder mijn kant op gekomen, zodat we samen konden eten. Toch wel lief, he.
En nu zitten we dus weer naast elkaar op de laptop te klooien.
Op vrijdag avond had ik weer een korfbal training. Door het piep piep piep openbaar vervoer was ik een half uur te laat aangekomen. Gelukkig kon ik redelijk snel aansluiten. Na de training zijn we nog wat gaan drinken bij een restaurant, niet helemaal in de buurt. Maar de meeste mensen waren met een auto waardoor dat geen probleem was. De meeste teamleden had honger en hebben toen om 10 uur 's avonds nog eten besteld. Op dat tijdstip kan ik geen hele maaltijd meer op, hoor. Het werd uiteindelijk best laat, half 1 's nachts... maar het was echt gezellig. Ik kon niet alles volgen van wat er gezegd werd, maar het ging me toch nog redelijk goed af. Ik heb alleen echt een probleem met de woorden 'Nein' (nee) en 'Neun' (negen). Dit haal ik de hele tet ijd door elkaar. Dat maakt 29 zeggen toch een uitdaging... Ze geloofden alleen wel dat ik 21 was.
Op zaterdag heb ik het lekker rustig aan gedaan, toch een beetje brak van de late avond. In de middag had ik afgesproken met een andere stagiaire van het museum, Sophie. Samen hebben we door de stad gelopen en wat gedronken. Het was echt heel gezellig en we hebben behoorlijk veel gekletst, wat mij een boost geeft in mijn zelfvertrouwen over het Duits spreken. In de avond heb ik wat Tv gekeken op mijn laptop, uitzending gemist ideaal (voor zover er licenties zijn om het in Duitsland te kunnen zien).
Op zondag heb ik heeeeerlijk uitgeslapen en met Duitse harde broodjes ontbeten. Daarna ben ik de stad weer in getrokken en heb ik Kurfürstendamm afgelopen. In deze straat zijn de duurdere merken van kleding etc te vinden. Een beetje boven mijn prijsbereik, maar het is een bekende straat in Berlijn. Dus moet ik er ook een keer heen, toch? Ook zit hier 'Käthe Wohlfahrt' een geweldige winkel die het hele jaar door kerstspullen verkoopt. Een beetje raar misschien om daar nu nog heen te gaan. Maar die winkel is echt helemaal te gek, ze hebben er bijna alles voor een leuke kerstsfeer in huis. Behalve misschien de boom. En allemaal traditioneel en in Duitsland gemaakt.
Na al dat geloop wilde ik wat anders doen. Bovendien is het ondertussen echt goed koud in Berlijn. Ik heb toen besloten om nog naar een van de musea te gaan op het museum eiland. Dit keer maar eens het Pergamon museum met een bezoek vereert. In plaats van overal langs te lopen tijdens het werk, heb ik alles nu eens rustig bekeken. Het is een mooi en groot museum wat eer doet aan de bouwwerken die het huisvest. Het is alleen jammer dat een groot deel van het museum afgesloten is. Het deel dat open is, is dan ook nog eens heel erg uitgedund vanwege alle gevaarlijke trillingen die de werkzaamheden veroorzaken. Een bezoek aan het museum is zeker een aanrader, maar misschien niet nu het nog zo in verbouwing is. Het duurt nog wel een paar jaar voordat het weer geheel open is, zeg maar 2025.

Ondertussen zijn me wel al een paar dingen over Berlijn opgevallen. Zo is de halve stad een bouwplaats; renovaties, nieuw bouw, nieuwe tunnels en stations, noem het maar op en het is er. En er zijn ontzettend veel zwervers en daklozen. Elke stad heeft ze natuurlijk wel, je zou bijna kunnen zeggen dat een plaats geen stad is als er geen zwervers zijn. Maar ik krijg het idee dat het probleem in Berlijn wel groter is dan in Amsterdam of Londen.
Bij een groot deel van mijn reizen was er wel iemand in het treinstel gestapt die om geld vroeg. Dit kon zijn door eerst een zielig verhaal te vertellen, of door een beetje muziek te spelen of een dakloze krant te verkopen of gewoon door direct te bedelen. En als ik er geen in het treinstel tegen kom, dan zeker wel een paar op de stations. Het is niet zo dat ze de mensen echt lastig vallen, maar het is zeker wel iets dat opvalt.
En het is verrekte KOUD in Berlijn...

Nou dat waren wel zo ongeveer mijn belevenissen in Berlijn voor deze week. Volgende week krijg ik belangrijk bezoek en heb ik weer veel te doen op mijn werk. Leuk, leuk, leuk... Ik heb er zin in.
Bis nächster Woche
Ingeborg